Kolejny długo oczekiwany wyjazd w pobliskie tropiki miał miejsce pod koniec kwietnia. Tradycyjnie czekała nas mała nerwówka przy odprawie bagażu podręcznego, gdyż każdy z nas miał w przeciążonym podręcznym bagażu sporo sprzętu, w tym ciężkie pilkery (oczywiście nieuzbrojone), a wiadomo, że długie metalowe przedmioty nie są mile widziane na pokładzie samolotu. Koledzy puścili mnie pierwszego, na wabia. Wyjątkowo łatwo udało się wytłumaczyć urzędnikom, że te pogryzione pilkery już wielokrotnie latały z nami w różne zakątki świata i niejedną rybę widziały. Pogadałem z panami o rybach tropikalnych, a potem poinformowałem, że tych pięciu kolegów stojących za mną w kolejce ma podobny zestaw żelastwa w bagażu. Przeszło bez problemu. Nie spodobała im się jedynie 1,5 litrowa butla wody mineralnej w torbie Adama i powędrowała do kosza L
Czterogodzinna podróż do Marsa Alam szybko minęła, mieliśmy wygodne miejsca przy drzwiach awaryjnych. Na lotnisku czekał nasz przewodnik, zapakowaliśmy bagaże do klimatyzowanego busa i ruszyliśmy w stronę portu Hamata. Po drodze w urokliwym miasteczku portowym Port Ghalib smaczny lunch z zimnym piwem, potem zakupy na straganach w Marsa Alam. W porcie czekała na nas wygodna łódź baza. To była wyliftingowana duża łódź, na której już kiedyś, 6 lat temu pływaliśmy z ekipą programu Taaaka Ryba i nieodżałowanym Jurkiem Biedrzyckim. Wtedy powstały pierwsze filmy o połowach barakud, tuńczyków, graników i oczywiście GT. Aż się łezka w oku kręci….
Od razu zaczęliśmy montować sprzęt. Każdy z nas miał co najmniej 3 wędki – 2 do poppingu/spinningu i 1 do jiggowania. Sporo węzłów do wykonania, łączenie fluorocarbonu z plecionką wymaga precyzji i odpowiedniej techniki. Potem dobór przynęt „na początek”. Kilku wygłodniałych kolegów nie chciało czekać do rana, szybko zmontowali zestawy „na mięsko” i na kawałki kalmarów/sardynek zaczęli w porcie łowić drobne kolorowe rybki. Niestety dostaliśmy informację o załamaniu pogody. Szedł silny front z północy, od strony Hurghady, gdzie miała miejsce nawet burza piaskowa, z powodu której na 2 dni zamknięto szkoły w mieście. Władze portu Hamata otrzymały odgórną decyzję o conajmniej 2 –dniowym zamknięciu portu i zakazie wypłynięć na otwarte morze. Jedna z naszych motorówek z 4 wędkarzami zdołała wypłynąć pierwszego dnia na pobliskie rafy i koledzy złowili pierwsze ryby, w tym kultowe GT. Po obiedzie czekała nas niestety całodobowa przerwa. Na szczęście mieliśmy rewelacyjnego kucharza, sporo lodu i wszelkie niezbędne składniki do drinków, czerwone wino i karty do brydża, więc czas w osłoniętym od wiatru porcie minął szybko. Nasz przewodnik dwoił się i troił, aby uzyskać zgodę na wcześniejsze wypłynięcie. Wiadomo, że głównie chodziło o nasze bezpieczeństwo, ale w okolicach portu jest kilka sporych wysp i część akwenu była osłonięta przed silnym wiatrem. Drugiego dnia po obiedzie mogliśmy (tylko nasza łódź !) wypłynąć. Pozostałe statki stały w porcie, musiały czekać co najmniej do kolejnego ranka. A my, co prawda przy sporej (gasnącej) fali, mogliśmy wreszcie zasmakować w holach pierwszych ryb. Łowimy przepięknie ubarwione karanksy niebieskopłetwe, red snappery, barakudy i oczywiście waleczne karanksy GT. Trafiają się też inne gatunki, ponad metrowi kuzyni znanych nam belon, jobfishe, makrele królewskie. Na vertical jigging łowimy pięknie ubarwione „księżycówki”, Piotr zacina ślicznego granika. Pychota ! Większość ryb oczywiście uwalniamy, ale codziennie jedna lub dwie najbardziej smakowite rybki trafiają w ręce naszego kreatywnego kucharza, a on w kuchni o powierzchni niecałych 2 m2 wyczarowuje pyszne zupy rybne, pieczone lub panierowane filety rybne, szykuje sashimi czy rybki duszone w warzywach. Do tego oczywiście ciekawe sałatki, makarony, warzywa, jarzynki, owoce. Na bogato, jak w dobrym hotelu. Kucharz jednogłośnie zasłużył u nas na dodatkowy napiwek i ostatniego dnia ku obopólnej radości wręczyłem mu zwitek zielonych banknotów J
Po wcześniejszej zmianie pogody spowodowanej przemieszczającym się frontem atmosferycznym ryby nie były zbyt aktywne. Pomimo tego dwóch kolegów poprawiło swoje życiówki. Tomek na poppera złowił pięknego GT o długości 120 cm (mierzone do wcięcia w płetwie). Paweł miał niewiele mniejszego, „tylko” 117 cm. Przy nich moje 110 cm wyglądało mniej okazale, ale też byłem zadowolony. Tradycyjnie największe ryby wygrały walkę. Ja na chlapakowatego proppera PINPOPPER, na najmocniejszą wędkę Tenryu zwaną pieszczotliwie LUŚNIĄ miałem dość blisko łodzi potężne uderzenie GT. Ryba z gatunku 40+, naprawdę…. Plecionka Varivas PE 8 o wytrzymałości 120 lb nawinięta na Stellę 18000 i świeżo wykonany węzeł dawały poczucie bezpieczeństwa. Widzieliśmy wszystko jak na dłoni. Przewodnik zaczął odpływać od rafy w kierunku głębszej wody. Ryba była bardzo silna, wysnuła mi ponad 150 m plecionki. Zrobiła to jednak zbyt szybko, miałem trochę za słabo dokręcony hamulec (nie był w pozycji „BETON”) i niestety doszła do jakiejś ostrej jak brzytwa rafy. Reszty możecie się domyślić…. L Ale jestem wytrwały i wiem, że nadejdzie mój czas na GT 40 +. Może w listopadzie na Madagaskarze.
Z dnia na dzień pogoda się poprawiała. Mieliśmy możliwość szybkiego przemieszczania się motorówkami, fale nie były uciążliwe. Sporo przynęt zmienialiśmy, kombinowaliśmy z kolorami. Ja skupiałem się raczej na popperach, mam już nieźle opanowaną tę technikę łowienia. Koledzy sporo łowili na stickbaitsy. Dobrze sprawowały się sticki Kamatsu. Część z nich przed wyjazdem pomalował nam jeden z krajowych „lurebulderów”, mieliśmy przez to większy asortyment kolorystyczny. Warto było. Ryby chętnie atakowały różowe i czarno-srebrne przynęty. Był z nami Adam, poppingowy nowicjusz. Radził sobie nadzwyczaj dobrze, złowił sporo gatunków ryb i oczywiście dołączył do klubu „Skazanych na Popping” Zdeklarował się, że będzie nam towarzyszył przy kolejnych wyprawach w tropiki.
Przewodnik bardzo ładnie się zachował. Chciał nam zrekompensować ten jeden dzień stracony podczas oczekiwania w porcie na poprawę pogody. Normalnie powinniśmy zakończyć nasze 6-dniowe Safari w piątek po lunchu. Potem transfer do hotelu, nocleg i kolejnego dnia po obiedzie droga powrotna na lotnisko w Marsa Alam. Mr Negrashi zaproponował nam (bez dodatkowych kosztów !!!) cały dodatkowy dzień łowienia, czyli w piątek po lunchu do wieczora i w sobotę od rana do obiadu. Super. Chłopaki byli bardzo zadowoleni. A że samolot do Warszawy mieliśmy dopiero po północy, to w drodze powrotnej przewodnik załatwił nam 3 pokoje w hotelu blisko lotniska. Rewelka. Mogliśmy się odświeżyć, wykąpać w basenie, zjeść dobrą kolację… Zupełnie, jak biali ludzie 🙂
Do Egiptu zawsze chętnie jeżdżę. Jest blisko, Morze Czerwone kryje w sobie wiele okazów, nie ma tam presji wędkarskiej, za to mnogość wysp i podwodnych raf, górek stwarza idealne warunki dla schronienia i żerowania drapieżników. Poza tym korzystamy z usług najlepszego przewodnika, który od ponad dwudziestu pięciu lat siedzi w branży. Doświadczenie zdobywał na jeziorze Nasera, gdzie nadal posiada kilkanaście jednostek pływających (motorówki, małe 2-3 osobowe łodzie bazy i 6-8 osobowe duże łodzie bazy, z flagowym statkiem Nubiana) i świadczy usługi dla wędkarzy (spinningiści i muszkarze) oraz turystów zwiedzających piękne okolice j. Nasera na odcinku od Asuan do Abu Simbel. Potem, od 2010 roku zaczął profesjonalnie eksplorować Morze Czerwone. W porcie Hamata dysponuje dwoma szybkimi dwusilnikowymi motorówkami do poppingu i ma dostęp do różnych łodzi bazowych, w zależności od liczby wędkarzy uczestniczących w Safari. Na stałe mieszka z rodziną w Hurghadzie, gdzie posiada dwusilnikową motorówkę do poppingu. Tam z kolei wypływa nią na łowienie dzienne, może jednorazowo zabrać 3 wedkarzy. W okolicach Hurghady jest wiele fajnych miejscówek, których nie znają przygodni „przyhotelowi” przewodnicy, skupiający się głównie na trollingu i łowieniu „z ręki” na mięsko…. Ja i moi koledzy już wielokrotnie korzystaliśmy z jego usług. Zawsze łowiliśmy fajne ryby na poppery i pilkery, kilka razy byli u niego muszkarze i też mieli sukcesy. Dwóch kolegów miało możliwość uczestniczyć w połowie mieczników. Też frajda, choć hol ryby z głębokości co najmniej 400 metrów jest morderczy… Ale fotka z miecznikiem jest bezcenna…
Teraz zaczęły się wakacje, czyli czas na „polskie tropiki”. Plażing, leżaking, lekki spinning…
Czekamy na nadejście jesieni, bo wtedy zaczyna się sezon na te prawdziwe tropikalne ryby. Będzie POPPING, JIGGING, POPPING, JIGGING, POPPING, JIGGING …..
