Zawsze po złotej polskiej jesieni, przychodzi listopadowa aura, która rzadko okazuje się łaskawa. Aby lepiej przygotować się do zimy i naładować akumulatory na te krótkie szarobure dni, proponuję tygodniowy wypad do ciepłych krajów, a sugerując się odległością i cenami warto wybrać Egipt.

Blisko, niedrogo, stabilna pogoda, kraj przyjaźnie nastawiony dla turystów. Z tym tylko wyjątkiem, że zamiast smażyć się na egipskim słońcu, od rana do wieczora popijać cienkie drinki, przetaczać się z przyhotelowej restauracji na plażę czy basen, kilka razy dziennie objadać się do nieprzyzwoitości (bo przecież zazwyczaj mamy wykupiony pakiet all inclusive) wybieramy sześciodniowy pakiet wędkarski na jeziorze Nassera.

Korzystamy z tego samego samolotu, co półtorej setki naszych rodaków, tylko na lotnisku rozdzielamy się i lądujemy pod skrzydłami firmy przewodnika. Kuszą nas ogromne okonie nilowe, które wagowo dorastają do trzycyfrowych rozmiarów. Jezioro jest ogromne, ma ponad pięćset kilometrów długości, presja wędkarska jest znikoma, gdyż tylko kilka firm w Egipcie oferuje profesjonalną opiekę przewodników i dysponuje odpowiednią flotą mogącą obsłużyć wędkarzy.
***
Wiem od przewodników, że łowienie w pobliżu tamy w Asuanie jest mało interesujące. Zbyt dużo łodzi rybackich, statki wycieczkowe i bliskość półmilionowego miasta nie napawają optymizmem. Natomiast odleglejsze rejony, to prawdziwa oaza ciszy i spokoju, tysiące wysp i wysepek, niezliczone labirynty korytarzy wodnych wdzierających się między skały.

Firma przewodnika proponuje start z miejscowości odległej ok. 150 km od Asuanu, a zakończenie jakieś 200 km dalej na południe, w mieście Abu Simbel, słynącym ze świątyń faraona Ramzesa II i jego żony Nefretete, przeniesionych przed zalaniem zbiornika Nassera na bezpieczne miejsce na wzgórzu na obrzeżach miasta. Już wcześniej, podczas jednej z wypraw na jezioro Nassera zwiedzałem te przepiękne zabytki, widać tu duży kawałek historii sprzed kilku tysięcy lat. Polecam każdemu.

Polecone przez przewodników łowisko to bardzo ciekawy odcinek jeziora, prawie dziewiczy. Wszędzie wokoło stada ptaków, czasami na wyspach widoczni są Beduini ze swoimi stadami owiec, inne zwierzęta… I, oczywiście, ryby żyjące w tej bardzo czystej wodzie (opiekujący się nami Egipcjanie piją wodę prosto z jeziora).

Nasza siedmioosobowa ekipa łowi sporo okoni, głównie osobniki od 4 do 10 kg, ale zdarzają się większe. Łowimy też dużo ryb tygrysich, największa ma ok. 4 kg, ale wiemy, że trafiają się okazy powyżej 10 kg. Ostre zęby Tigerfish budzą respekt, każde wyhaczanie i uwalnianie takiej ryby to nie lada wyzwanie. I ryzyko.

Hol tygrysiej budzi ogromne emocje. Ryba jest niesamowicie szybka, skacze, potrafi zaatakować mniejszą holowaną właśnie rybę. Łowimy metodą spinningową, trollingową i trochę jigujemy na głębszych partiach jeziora.

Czasami łowimy z brzegu, ze skałek, szczególnie w miejscach, gdzie blisko jest dość duży spadek i można dociągnąć przynętę prawie pod nogi. Sporo brań mamy właśnie spod nóg, na prawie wyciąganą już z wody przynętę.
***
Przynęty – jak na duże szczupaki. Przeważają ripery od 15 cm wzwyż, woblery od 14 cm nawet do 25 cm, schodzące na głębokość 4-7 metrów i spore błystki wahadłowe oraz obrotówki 4, 5. Kolory jaskrawe, agresywne, różnokolorowe okoniopodobne i flagowce. Gumy też te bardziej kolorowe. Te z brokatem są częściej atakowane.

Oczywiście, konieczne są mocne i długie przypony, nawet ponadmetrowej długości z fluorocarbonu lub plecionki stalowej. Dno jeziora najeżone jest ostrymi skałami, ryby w czasie holu wyprawiają różne harce, więc długi przypon jest jak najbardziej zasadny.

Przewodnik zaleca nam stosowanie wzmacnianych kółek łącznikowych i bardzo mocne kotwice, najlepiej Owner. Fabryczne kółka i kotwice montowane nawet przy markowych woblerach może nadają się na nasze szczupaki, bolenie czy sandacze, ale na tutejsze ryby raczej są za słabe. Często skaczące okonie nilowe bez problemu rozginają groty i uwalniają się, nie dając możliwości zrobienia pamiątkowej fotki.

Przez sześć dni nie próżnujemy, łowimy dużo pięknych ryb. Największy okoń Kamila ma prawie 30 kg! Kilkanaście minut pasjonującego holu, kilka skoków i potem upragnione sesja zdjęciowa w wodzie. Tak, jak do tej pory mogliśmy tylko oglądać na zdjęciach w gazetach wędkarskich. Marzenia się spełniają.

Ten gruby zwierz skusił się na 14. cm Super Shad Rapa, w którym wcześniej wymieniliśmy kółka i kotwice. Całe szczęście, bo okoń długo nie dawał za wygraną. A Kamil ustanowił swoją „życiówkę” i spośród kilku dotychczasowych wypraw na jezioro Nassera jest to największy okoń złowiony przez Polaka.

Jeśli ktoś z czytających ten artykuł posiada informacje o większym okazie złowionym przez naszych rodaków, to chętnie poznam więcej szczegółów.
***
Ważne, że jesteśmy pod stałą opieką fachowych przewodników wędkarskich. Na tej ogromnej połaci wodnej sobie tylko znanym sposobem wybierają miejsca, gdzie co raz mamy kontakt z rybą. Znają jezioro, jak własną kieszeń. Jeden z nich łowi tu od 26, drugi od 20 lat. Wystarczy, że powiemy, jaki sposób wędkowania nam odpowiada w danym momencie (spinningowanie, jigowanie nad dnem albo przy górkach lub trolowanie), a oni momentalnie odpalają silniki i za chwilę wskazują nam kolejne miejsce „warte grzechu”.

Statek baza podąża za naszymi motorówkami. Kucharz gotuje pyszne potrawy, na nasze życzenie często w menu jest ryba. Na moje zamówienie załatwiają od rybaków świeżutkie tilapie i na kolację mamy pielęgnicę z grilla. Palce lizać!

Śpimy w wygodnych dwuosobowych kabinach, agregat prądowy zapewnia światło i ciepłą wodę. Możemy ładować sprzęt foto i komórki, choć rozmów prowadzimy niewiele. Raz, że są bardzo drogie, prawie dziesięć zł za minutę, dwa, że i tak rzadko mamy zasięg. W końcu jesteśmy z dala od cywilizacji. Przewodnik posiada telefon satelitarny, w razie potrzeby mamy kontakt ze światem.
Sześć dni na wodzie szybko mija. Klimatyzowany bus przewodnika zawozi nas do hotelu w Asuanie. Po kolacji możemy pójść na spacer, pozachwycać się nocnym życiem na ruchliwych bazarowych uliczkach pełnych kolorowych stoisk i straganów.
***
Ostatniego dnia ten sam bus z uczynnym kierowcą (który wie, że dostanie sowity napiwek, ale w końcu dźwigał nasze ciężkie od sprzętu bagaże) odwozi na lotnisko. Tam, w czarterze spotykamy tych samych (ale bardziej opalonych) rodaków, którzy spędzili leniwy tydzień, nie oddalając się zbytnio od leżaków, restauracji i barów hotelowych.

My wracamy z czynnie naładowanymi akumulatorami, bogatsi o niezapomniane wędkarskie doświadczenia. I, oczywiście, snujemy kolejne plany aktywnego pobytu w przyjaznym Egipcie. Tym razem celem będzie sześciodniowa wyprawa na Morze Czerwone. Te samo morze, w którym przy hotelowych pomostach pływają nasi rodacy i podziwiają „troszkę zadeptane rafy koralowe”.

My będziemy też pływać i podziwiać „prawie dziewicze” rafy w przerwach między wędkowaniem, ale będzie to kilkaset kilometrów od przepełnionych kurortów, na otwartym morzu. I tak przez 24 godziny na dobę, przez 6 dni… Byle do wiosny!