Długo oczekiwany wyjazd wreszcie doszedł do skutku. W mocnym składzie postanowiliśmy spędzić weekend majowy na 6-io dniowym Safari na Morzu Czerwonym. Sprzęt kompletowaliśmy do ostatniej chwili, wszak ryby tropikalne są bardzo wymagające, nie uznają kompromisów czy półśrodków. Tuby „ Bazooka” pełne mocnych wędek, bagaże pełne kołowrotków, popperów, stickbaitsów, pilkerów i innych akcesoriów, Limit bagażu tradycyjnie przekroczony, ale dzięki miłej obsłudze czarteru do Marsa Alam dopłacamy tylko za 2 tuby z wędkami. Po przylocie spotkanie z przemiłym przewodnikiem (niektórzy już wcześniej go poznali), pakowanie do przestronnego busa i podróż do portu Hamata, gdzie czekała na nas duża łódź baza z 4-ma wygodnymi kabinami, kuchnią, dobrym kucharzem z Asuanu oraz dwie dwusilnikowe wygodne łodzie do poppingu, jiggowania.
Montujemy sprzęt, wiążemy wytrzymałe węzły, dobieramy przynęty, zmieniamy kotwice na te najmocniejsze. Nikt nie chce ryzykować starty ryby na zbyt słabym sprzęcie (i tak tego nie udało się uniknąć ). Po kolacji nocleg na łodzi, a rano po śniadaniu gorączkowe instalowanie się na motorówkach i spotkanie z pierwszymi miejscówkami przy rafach. Niektórzy pierwszy raz poznają smak poppingu. Ciężka orka, ręce mdleją, pot się leje. Temperatura ok. 28 stopni i prawie bezwietrzna pogoda  nie pomagają w luzackim łowieniu, ale pierwsze brania i odjazdy ryb powodują, że szybko zapominamy o tych niedogodnościach. Łowimy pierwsze karanksy niebieskopłetwe, pierwsze GT, barakudy. Gęby się cieszą, kolejne ryby dokumentujemy na zdjęciach i filmach. Przed lunchem kąpiel w cieplutkim morzu, obserwowanie tysięcy kolorowych rybek przy rafach. Widok bajkowy J
Po południu druga tura łowienia, do pięknego zachodu słońca. Potem zapadają „egipskie ciemności”, a my w oczekiwaniu na pierwszą „rybną” kolację łowimy na filety i kawałki kalmarów. Brania ryb są częste, ale nie jest łatwo je zaciąć. Gdy już się uda, na pokład lądują bajecznie kolorowe rybki. Uczymy się ich nazw: Abu Lulu, Abu Lukta, Abu Sharara, Bunguz…. W Morzu Czerwonym żyje ok. 1200 gatunków ryb, z czego większość to ryby endemiczne.    Nie sposób spamiętać wszystkie złowione gatunki. Kolejne dni przynoszą jeszcze leprze efekty. Koledzy nabierają większej wprawy w poppingu i vertical joggingu. Coraz dłuższe rzuty, lepsza praca popperów, lepsze „czytanie” miejscówek. Padają kolejne GT, karanksy niebieskopłetwe, red snapppery, barakudy. Kilka ryb okazuje się zbyt silnymi dla nas. Po ataku na poppera  i wysnuciu kilkudziesięciu metrów plecionki o wytrzymałości co najmniej 90 Lbs  ryby (GT) przecinają  plecionki o podwodne rafy. Wiążemy kolejne węzły, przypony fluorocarbonowe i dalej jazda ! Opłaca się . Duży Tomek łowi GT o wadze powyżej 30 kg. Kamil łowi podobnego rekina, też na poppera. Tu sporo się napracowaliśmy przy odhaczaniu rekina, moje kultowe „żółte” szczypce zaległy gdzieś na dnie Morza Czerwonego, ale mamy film i serię zdjęć. Jest super pamiątka. Ja zaliczam kilka GT w przedziale 22 – 27 kg. Robert też łowi GT powyżej 20 kg. Jemu się należało, bo lekarz przepisał mu kilka GT na receptę i Robert skrupulatnie to wykorzystał. A że krzyczał przy tym tak głośno, że słychać go było w Hurghadzie . . . Każdy musi jakoś wyładować swoje emocje, a podczas łowienia na popping jest to nieuniknione. Część ekipy namiętnie łowiła na trolling z łodzi bazy i też nie narzekała na brak zajęć. Barakudy ( wtym jedna powyżej 20 kgz), tuńczyki, red snappery chętnie współpracowały. Co prawda nie obyło się bez strat sprzętu, ale to historia na inny artykuł J Grunt, że humory dopisywały i ryby brały. Kucharz gotował świetne zupy rybne, przygotowywał rozmaite potrawy z ryb, raczył nas świeżutkim saskimi. Nie mogliśmy narzekać. Codziennie zaliczaliśmy kąpiel w morzu, a wieczorami wytrwale zmagaliśmy się z rybami rafowymi stosując filety rybne.
Ostatniego dnia postanowiłem odłożyć ulubione poppery i zacząłem łowić na stickbaitsy malowane na wściekle różowy kolor. To był dobry pomysł. Ryby brały jak oszalałe. Przez 6 godzin miałem ponad 25 brań, wyholowałem 12 ryb, w tym kilka o wadze ok. 15-20 kg. Koledzy też połowili. Rewelacja. Potem pożegnalny lunch w przepięknej błękitnej lagunie, ostatnia kąpiel w morzu, płukanie i pakowanie sprzętu, pożegnanie w porcie i transport do hotelu na 1 dzień odpoczynku w „normalnych” warunkach. Należało się. Szerokie łóżko, przestronny prysznic, pyszna kolacja i wieczorno-nocne „podsumowanie” wyjazdu. Ekipa świetnie się zintegrowała, zgodnie stwierdziliśmy, że spotykamy się w tym samym składzie w przyszłym roku. Aczkolwiek niektórzy myślą już o listopadowym wypadzie. Wtedy też jest świetna pogoda, ryby są aktywne, powinny być lepsze efekty w łowieniu na pilkery metodą vertical jogging.
Ogólnie bardzo udany wyjazd. Ryby współpracowały. Przewodnik egipski zapewnił dobry serwis, wszystko odbyło się zgodnie z planem. Czuliśmy się bezpiecznie, na lotnisku w Marsa Alam wzmożona oraz bardzo miła kontrola potwierdziła, że Egipcjanie bardzo dbają o turystów. Tym razem ciężkie pilkery musiały wylądować w głównym bagażu, lecz mimo pokaźnej nadwagi nie musieliśmy dopłacać za nadbagaż i tuby z wędkami. Wiadomo, że po takim wyjeździe powroty do rzeczywistości są ciężkie, ale jak się obejrzy serię kilkuset zdjęć z tygodniowego Safari na Morzu Czerwonym, to od razu humor się polepsza i człowiek ma ogromną motywację do planowania kolejnego wyjazdu.
Do zobaczenia podczas Safari na  Morzu Czerwonym